هیچ اظهار نظری و یا تحلیلی ازسوی مماشاتگران و رسانه های وابسته در مورد انتخابات رژیم مذهبی، فاشیستی و یا جنگ قدرت بین خامنه ای، ولی فقیه از یکسو واز سوی دیگر رفسنجانی وجود ندارد که مردم ایران و خواسته های برحق آنان را مد نظر قرار دهد. نتیجه این انتخابات همانند انتخابات دیگر باعث حذف هیچ یک از این جناحین نمی شود. هر دو جناح در شرایط کج دار و مریز به همدیگر نیاز دارند. کمترین اشتباه هر یک از دو جناح بهترین فرصت برای مردم ایران است که رژیم را سرنگون کنند. هر دو طرف خوب به این مسئله اشراف دارند که مردم مترسد فرصتی برای رسیدن به آزادی هستند.
رفسنجانی در واکنش به رد صلاحیت کاندیداهای وابسته به خودش به یک اظهار تأسف اکتفا می کند و در جشنواره ای به نام تحقیقات علوم پزشکی رازی برداشتن تحریمها را یک پیروزی بزرگ قلمداد می کند و می گوید:
همه دنیا به جز صهیونیست‌ها، جمهوری خواهان آمریکا و جمعی از دلواپسان داخلی از اجرای برجام خوشحال و خرسند هستند. پس از موفقیت برجام ۱ باید با حراست از دستاوردهای برجام و باز گذاشتن راه تحقیق و پژوهش و جدی گرفتن کرسی‌های آزاداندیشی و آزادی بیان و عقیده در برجام ۲ بتوانیم زمینه‌های توسعه و رشد و بالندگی کشور را فراهم کنیم.(سایت رفسنجانی).
روحانی هم رویکردی همانند رفسنجانی داشت و در همایش استانداران کشور گفت: من امروز نمی‌خواهم حرف تلخ بزنم، نگذارید امید مردم ناامید شود و همه تلاش کنید شور و نشاط و امید مردم افزایش یابد و آن نکته‌ای که رهبری فرمودند که همه به پای صندوق های رأی بیایند و رأی دهند، اگر کسی با نظام مسئله دارد این مسئله ملی است و همه به پای صندوق آرا بیایند و ما باید زمینه امید شور و رقابت را ایجاد کنیم. به این ترتیب هر رفسنجانی و هم روحانی از رودر روئی مستقیم با ولی فقیه خود داری می کنند. و شاید مثل انتخاباتی که ولی فقیه احمدی نژاد را از صندوق رأی بیرون کشید، می خواهند ولی فقیه را به "خدا" واگذار کنند.
تحلیل آقای هادی روشن روان از شرایط کنونی رژیم تصویر بهتری را ارائه می دهد.
همه دنیا به جز صهیونیست‌ها، جمهوری خواهان آمریکا و جمعی از دلواپسان داخلی از اجرای برجام خوشحال و خرسند هستند. پس از موفقیت برجام ۱ باید با حراست از دستاوردهای برجام و باز گذاشتن راه تحقیق و پژوهش و جدی گرفتن کرسی‌های آزاداندیشی و آزادی بیان و عقیده در برجام ۲ بتوانیم زمینه‌های توسعه و رشد و بالندگی کشور را فراهم کنیم.(سایت رفسنجانی).
روحانی هم رویکردی همانند رفسنجانی داشت و در همایش استانداران کشور گفت: من امروز نمی‌خواهم حرف تلخ بزنم، نگذارید امید مردم ناامید شود و همه تلاش کنید شور و نشاط و امید مردم افزایش یابد و آن نکته‌ای که رهبری فرمودند که همه به پای صندوق های رأی بیایند و رأی دهند، اگر کسی با نظام مسئله دارد این مسئله ملی است و همه به پای صندوق آرا بیایند و ما باید زمینه امید شور و رقابت را ایجاد کنیم. به این ترتیب هر رفسنجانی و هم روحانی از رودر روئی مستقیم با ولی فقیه خود داری می کنند. و شاید مثل انتخاباتی که ولی فقیه احمدی نژاد را از صندوق رأی بیرون کشید، می خواهند ولی فقیه را به "خدا" واگذار کنند.
تحلیل آقای هادی روشن روان از شرایط کنونی رژیم تصویر بهتری را ارائه می دهد.
فارغ از کلیه اختلافاتی که هردو جناح با هم دارند، نقاط مشترکشان بیشتر نمود پیدا می کند. در سرکوب داخلی و صدور تروریزم و بنیادگرائی هیچ تفاوتی وجود ندارد.
همانطور که در بالا اشاره شد، هیچکدام از دو جناح یک برنامه عملی در مورد شرایط بعد از انتخابات ارائه نمی دهند. روحانی که خود را مبشر اعتدال می نامد در هیچکدام از سخنرانی های خود در مورد وضیعت اسف بار حقوق بشر، گسترش اعدامها، دستگیرهای خودسرانه کلامی به سخن نمی آورد. روحانی از امنیت در ایران سخن می گوید و می خواهد به کشورهای خارجی برای سرمایه گذاری در ایران به این صفت اینطور القا کند که شرایط مناسب برای ورود سرمایه های آنان وجود دارد.
رسانه های غربی به تبعیت از دولتهایشان سیاست چشم بر هم گذاری در برابر وضعیت حقوق بشر و اعدامهای بی رویه ـ ۵۳ اعدام در دو هفته ـ در پیش گرفته اند.
و اما تا آنجا که به مردم و مقاومت برحق آنان در برابر این رژیم بر می گردد نه این انتخابات و نه هیچ انتخابات دیگری سرنوشت رژیم را تعیین نمی کند. به گفته مسعود رجوی رهبر مقاومت ایران، خامنه ای با اتمی ـ بی اتمی سرنگون.
این وظیفه ماست که سیاست به غلط نام گذاری شده، اعتدال و تعاملی که روحانی با ۲۰۰۰ اعدام نماینده آن است رسوا کنیم. هیچ صحنه ای و هیچ زمانی بهتر از روز ۲۸ ژانویه در پاریس نیست که به دنیا چهره واقعی رژیم سرکوبگر ولی فقیه را نشان دهیم. به دنیا بگوئیم کلید دست روحانی کلید فروش و به حراج گذاشتن منابع ملی ایران است. کلید مرگ و اعدام است. کلید زندانهای ایران است که بهترین فرزندان ما در آن به اسارت گرفته شده اند.
در تظاهرات پاریس خواست مردم را ایران را پژواک دهیم. صدای آزادیخواهی باشیم. صدای نه به اعدام.
همانطور که در بالا اشاره شد، هیچکدام از دو جناح یک برنامه عملی در مورد شرایط بعد از انتخابات ارائه نمی دهند. روحانی که خود را مبشر اعتدال می نامد در هیچکدام از سخنرانی های خود در مورد وضیعت اسف بار حقوق بشر، گسترش اعدامها، دستگیرهای خودسرانه کلامی به سخن نمی آورد. روحانی از امنیت در ایران سخن می گوید و می خواهد به کشورهای خارجی برای سرمایه گذاری در ایران به این صفت اینطور القا کند که شرایط مناسب برای ورود سرمایه های آنان وجود دارد.
رسانه های غربی به تبعیت از دولتهایشان سیاست چشم بر هم گذاری در برابر وضعیت حقوق بشر و اعدامهای بی رویه ـ ۵۳ اعدام در دو هفته ـ در پیش گرفته اند.
و اما تا آنجا که به مردم و مقاومت برحق آنان در برابر این رژیم بر می گردد نه این انتخابات و نه هیچ انتخابات دیگری سرنوشت رژیم را تعیین نمی کند. به گفته مسعود رجوی رهبر مقاومت ایران، خامنه ای با اتمی ـ بی اتمی سرنگون.
این وظیفه ماست که سیاست به غلط نام گذاری شده، اعتدال و تعاملی که روحانی با ۲۰۰۰ اعدام نماینده آن است رسوا کنیم. هیچ صحنه ای و هیچ زمانی بهتر از روز ۲۸ ژانویه در پاریس نیست که به دنیا چهره واقعی رژیم سرکوبگر ولی فقیه را نشان دهیم. به دنیا بگوئیم کلید دست روحانی کلید فروش و به حراج گذاشتن منابع ملی ایران است. کلید مرگ و اعدام است. کلید زندانهای ایران است که بهترین فرزندان ما در آن به اسارت گرفته شده اند.
در تظاهرات پاریس خواست مردم را ایران را پژواک دهیم. صدای آزادیخواهی باشیم. صدای نه به اعدام.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر